Sesja z brzuszkiem

Ona wiedziała, że ten czas może być tak piękny, jak Jej zapowiadano. Chyba tylko nie przypuszczała, że może czuć się momentami aż tak dobrze - także ze swoim ciałem.

Jeszcze nim rozpoczęła tę podróż z brzuszkiem, obiecywała sobie uchwycić w kadrze Malucha pod sercem - i to niejeden raz. Przypuszczała - i zdania nie zmieniła - że te chwile będą niezapomniane i nawet jeśli kiedyś Ona jeszcze raz się wybrzuszy, będzie już inaczej. Ot tak, po prostu inaczej.

A teraz Ona zaczyna 37. tydzień z paroma zdjęciami zrobionymi przez mniej lub bardziej życzliwych krewnych. Jest fotka z małym jeszcze brzuszkiem, gdy Ona naciąga na siebie nietwarzowy sweter. Są zdjęcia ze świąt - Ona przy choince, Ona przy stole z buzią rozdziawioną, bo akurat gadała albo sięgała po kolejny kęs, a z brzuchem przykrytym obrusem. A jak już brzuch widać, a Ona niby ubrana, to mistrzem pierwszego planu stają się domowe papucie i kuchenny siding.

Nie tak to sobie wyobrażała. Marzyło Jej się parę zdjęć w dobrym świetle, w stroju, w którym czuje się pewnie, z Nim, który przecież cieszy się tym czasem tak, jak Ona. Chciała tylko parę zdjęć, na których prócz zoomowanego kompaktem brzucha jest i Ona. Jest i On.
On nie miał ochoty, potem chciał, bo Jej zależało. Więc Jej już przeszło - przecież nic na siłę.

- Sam mogę Ci takie zrobić.

Ale nie zrobił. Wkrótce Ona chwyci za aparat i zrobi to, co z brzuszka wyjdzie. I nikt Jej w tym nie przeszkodzi.